Afscheid van Jenny, een liefdevol vaarwel
Deze post wil ik even wijden aan onze dikke vriend, onze trouwe viervoeter... ♥
Ik neem je even mee naar vorige week, toen moesten we afscheid nemen van onze lieve hond, Jenny. Het was een moeilijke beslissing, maar eentje die uit liefde voor haar kwam. Drie weken geleden kregen we te horen dat ze ernstig ziek was en dat nieuws kwam als een binnen als een bom.
Jenny was bijna 9 jaar een deel van ons gezin, een speelkameraadje, een trooster en een stille getuige van zoveel mooie momenten.
In de 3 weken die volgden, wilden we haar nog alles geven wat ze verdiende en dat hebben we gedaan. Mijn dochter, nog zo jong, maar tegelijkertijd al zo vaak in aanraking gekomen met rouw en verlies, begon spontaan een herinneringsboekje te maken. Foto’s, kleine tekstjes, mooie woorden... Alles om de herinneringen aan Jenny dichtbij te kunnen houden.
Op de dag dat we afscheid moesten nemen, wilden we haar nog een keer laten genieten van de dingen die ze zo graag deed. We gingen nog eens naar het bos, waar we vaak hadden gewandeld, we keken hoe ze nog één keer de vijver in dook, met enthousiasme dat alleen honden kunnen hebben.
Toen we terug thuiskwamen, heb ik met mijn dochter een oud laken gepakt en dat volgetekend met hartjes. Grote hartjes, kleine hartjes, hartjes vol liefde. Dat laken werd Jenny's laatste deken, een symbolische omhelzing van ons gezin. Zo hebben we haar laten gaan: in liefde, warmte, en omhuld door herinneringen.
Hoe wij omgaan met verlies en rouw...
Hier thuis proberen we heel open te zijn over verdriet en verlies. We praten over wat ons raakt, over wat we missen, maar ook over wat we koesteren.
Voor kinderen kan het lastig zijn om te begrijpen wat rouw is, maar ik heb gemerkt dat eerlijkheid en ruimte voor hun gevoelens zo belangrijk zijn. Door samen dingen te maken: een herinneringsboekje, tekeningen of hartjes tekenen op een laken,... geven we die emoties een plekje.
Het was mooi en warm om te zien hoe mijn dochter liefde en verlies samenbracht in dat eenvoudige laken vol hartjes. Ze is zelf opgegroeid samen met Jenny en ze vond het dan ook enorm belangrijk en het hele dekentje moest vol staan met hartjes. Het liet mij nog maar eens zien hoe belangrijk het is om kinderen mee te nemen, te betrekken, in deze momenten.
Om hen te laten voelen dat verdriet er mag zijn, maar dat liefde blijft.
Liefde en loslaten
Het afscheid van Jenny was zwaar, maar het bracht ons ook dicht bij elkaar. Ze heeft ons zoveel gegeven in de jaren die ze bij ons was: vriendschap, troost, onvoorwaardelijke liefde. En daar ben ik heel dankbaar voor.
Misschien lees je dit en denk je terug aan je eigen huisdier, of aan een ander verlies dat je hebt meegemaakt. Weet dan dat je niet alleen bent in dat verdriet. Herinneringen en deze koesteren op een manier die bij jou past, kunnen helpen om dat gemis een plek te geven.
Voor ons was het tekenen van hartjes op dat laken een manier om Jenny niet alleen te laten vertrekken, maar ze ook nog een laatste keer te omarmen.
En nu, terwijl de leegte voelbaar is en er geen trappelende voetjes meer hoorbaar zijn op de laminaat, vullen we ons huis met verhalen over haar. Over hoe ze altijd kwispelde als we thuiskwamen. Over hoe ze deel van ons gezin was, en dat eigenlijk altijd zal blijven.
Heb jij ooit een dierbare verloren – mens of dier? Hoe ga jij om met die leegte?
Deel gerust jouw verhaal, want ook in ons verdriet kunnen we steun vinden bij elkaar.
Liefs,
Lynn x
Yorumlar